Jacques-Barthélemy Renoz
Belgisch architect / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Jacques-Barthélemy Renoz (Luik, 1729 — aldaar, 1786) was een Luiks architect uit de late barokperiode (het neoclassicisme), die voornamelijk in de stedendriehoek Luik-Aken-Maastricht werkzaam was. Samen met de Luikse architecten Jean-Gilles Jacob, Barthélemy Digneffe en Etienne Fayen, en naast de Akenaren Laurenz Mefferdatis, Joseph Moretti en Johann Joseph en Jakob Couven, en de Maastrichtenaren François, Matheius en Mathias Soiron, kan hij gerekend worden tot de belangrijkste bouwmeesters van de 18e-eeuwse barokarchitectuur in het prinsbisdom Luik.[1]