Jean-Gilles Jacob
architect uit België (1714–1781) / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Jean-Gilles Jacob (Hermalle-sous-Huy, 1714, -- aldaar, 1781) was een architect uit de barok, die voornamelijk in de regio Luik-Huy werkzaam was. Samen met de Luikse architecten Etienne Fayen, Barthélemy Digneffe en Jacques-Barthélemy Renoz, en naast de Akenenaren Laurenz Mefferdatis, Joseph Moretti en Johann Joseph en Jakob Couven, en de Maastrichtenaren François, Matheius en Mathias Soiron, kan hij gerekend worden tot de belangrijkste bouwmeesters van de barokarchitectuur in het prinsbisdom Luik.[1]