Oekraïense krijgsmacht
het leger van Oekraine / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
De Oekraïense Krijgsmacht (Oekraïens: Збройні сили України; Zbroini syly Ukrainy) zijn de strijdkrachten van Oekraïne. Zij vormen de belangrijkste afschrikkingsmacht tegen elke vorm van agressie die tegen de soevereine staat Oekraïne zou kunnen worden uitgeoefend. Alle militaire en veiligheidstroepen, staan onder het bevel van de president van Oekraïne en staan onder toezicht van een permanente parlementaire commissie van de Verchovna Rada.
Oekraïense krijgsmacht | ||
---|---|---|
Het zegel van de krijgsmacht. | ||
Land | Oekraïne | |
Hoofdkwartier | Ministerie van Defensiegebouw, Povitroflotskiplein, Kiev | |
Oprichting | 29 maart 1917 | |
Huidige vorm | 6 december 1991 | |
Leiding | ||
Opperbevelhebber | Volodymyr Zelensky | |
Verantwoordelijke minister | Roestem Oemjerov | |
Commandant van de Krijgsmacht | Oleksandr Syrsky | |
Slagkracht | ||
Eenheden | Grondtroepen,
Luchtmacht, Marine, Luchtaanval-eenheid, Speciale-operatie-eenheid | |
Troepensterkte* | 209.000[1] | |
Aantal reserve* | 900.000 | |
Aantal paramilitairen* | 46.000 | |
Minimumleeftijd | 18 | |
Aantal tanks* | 2.596 | |
Aantal pantservoertuigen* | 12.303 | |
Aantal vliegtuigen* | 98 | |
Aantal helikopters* | 34 | |
Aantal schepen* | 35 | |
Uitgaven | ||
Jaarbudget* | 136 miljard hryvnia, 6 miljard Amerikaanse dollar | |
Procent van bbp* | 3% | |
Industrie | ||
Buitenlandse leveranciers | Europese Unie,
NAVO, Australië, Canada, Zwitserland, Tsjechië, Frankrijk, Georgië, IJsland, Japan, Litouwen, Polen, Turkije, Nederland, Duitsland, Spanje, Verenigd Koninkrijk etc. | |
(*) Gegevens voor 2022 |
De strijdkrachten van Oekraïne zijn samengesteld uit de Oekraïense grondtroepen, de Oekraïense marine, de Oekraïense luchtmacht en de Oekraïense luchtmobiele strijdkrachten. De Oekraïense marine beschikt over een eigen kleine Oekraïense marine-infanteriemacht en een eigen Oekraïense marine-luchtvaartmacht. De Oekraïense Zeewacht was de kustbewakingsdienst van Oekraïne; en maakte deel uit van de staatsgrensbewaking van Oekraïne en was niet ondergeschikt aan de marine. Als gevolg van de Russisch-Oekraïense Oorlog die in 2014 begon gaf de president gouverneurs van de oblasten van Oekraïne de opdracht om vrijwillige eenheden op te richten onder het regeringsprogramma Territoriale Verdedigingstroepen. Aanvankelijk ontvingen deze eenheden minimale financiering afkomstig uit regionale begrotingen en waren ze vooral afhankelijk van giften. In november 2014 werden de meeste territoriale defensiebataljons geïntegreerd in de grondtroepen van Oekraïne.
De Nationale Garde van Oekraïne fungeert als de belangrijkste reservecomponent van de strijdkrachten van Oekraïne.
Na de vijandelijkheden met Rusland verhoogde Oekraïne in 2014 de omvang van zijn strijdkrachten tot 209.000 militairen (+ 46.000 paramilitairen), waarbij extra strijdkrachten zoals de grenswachten (53.000), de nieuw gevormde Nationale Garde van Oekraïne (60.000) of de Veiligheidsdienst van Oekraïne niet worden meegerekend. De huidige omvang van de Oekraïense strijdkrachten, die bestaan uit 250.000 (215.000 militairen), is na de Russische strijdkrachten de grootste in de regio. In 2022 gaf president Volodymyr Zelensky opdracht om de omvang van de strijdkrachten tegen 2025 met 100.000 te vergroten, terwijl de dienstplicht in 2024 wordt beëindigd. De dienstplicht zal worden vervangen door een kortdurende intensieve militaire opleiding.
Militaire eenheden van andere staten nemen regelmatig deel aan multinationale militaire oefeningen met de Oekraïense strijdkrachten in Oekraïne. Veel van deze oefeningen worden gehouden in het kader van het NAVO-samenwerkingsprogramma Partnerschap voor de Vrede.
Sinds 3 juni 2016 mogen vrouwen dienen in gevechtseenheden van de krijgsmacht.