16 Eskadra Wywiadowcza
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
16 eskadra wywiadowcza – pododdział lotnictwa rozpoznawczego Armii Polskiej we Francji, Wojska Litwy Środkowej i Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej.
Godło eskadry | |||
Historia | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Sformowanie |
1918 | ||
Rozformowanie |
1939 | ||
Tradycje | |||
Kontynuacja |
11 eskadra lotnicza | ||
Dowódcy | |||
Pierwszy |
mjr de Drouas | ||
Ostatni |
kpt. pil. Bronisław Wojtarowicz | ||
Działania zbrojne | |||
wojna polsko-bolszewicka | |||
Organizacja | |||
Rodzaj wojsk | |||
Podległość | |||
|
Eskadra sformowana została we Francji jako 39 eskadra Breguetów. Po ustaniu działań wojennych na frontach I wojny światowej, weszła w skład Błękitnej Armii gen. Józefa Hallera. Wiosną 1919 przybyła do Polski, a w 1920 przemianowana została na 16 eskadrę wywiadowczą. Walczyła na frontach wojny polsko-bolszewickiej. W październiku 1920, wraz z wojskami wiernymi gen. Lucjanowi Żeligowskiemu, wzięła udział w wyprawie na Wilno i pod nazwą eskadry lotniczej Litwy Środkowej stała się częścią sił zbrojnych tego quasi-państwa. W marcu 1921 powróciła do Warszawy i weszła w skład 1 pułku lotniczego.
W 1925 została przemianowana na 11 eskadrę lotniczą, a cztery lata później na 11 eskadrę liniową. W marcu 1939 eskadra została rozwiązana.
Godło eskadry: biegnąca dziewczyna w biało-czerwonej sukience z bukietem kwiatów w ręce (proj. ppor. pil. Franciszek Rudnicki)[1].