69 Pułk Piechoty (II RP)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
69 pułk piechoty (69 pp) – oddział piechoty Armii Wielkopolskiej i Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej.
Ten artykuł dotyczy 69 pułku piechoty II RP. Zobacz też: 69 Pułk Piechoty – inne pułki piechoty z numerem 69. |
Odznaka 69 pp | |||
Historia | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Sformowanie |
1919 | ||
Rozformowanie |
1939 | ||
Tradycje | |||
Święto |
19 marca; 11 listopada | ||
Nadanie sztandaru |
30 maja 1929 | ||
Rodowód |
11 pułk strz. wlkp. | ||
Kontynuacja |
17 BZ (tradycje) | ||
Dowódcy | |||
Pierwszy | |||
Ostatni |
płk dypl. Stanisław Dworzak | ||
Działania zbrojne | |||
powstanie wielkopolskie wojna polsko-bolszewicka bitwa nad Wkrą (14–18 VIII 1920) bitwa pod Przemiarowem (19 VIII 1920) bitwa nad Niemnem (20–26 IX 1920) kampania wrześniowa bitwa nad Bzurą (9–18 IX 1939) bój pod Łęczycą (9–10 IX 1939) | |||
Organizacja | |||
Dyslokacja | |||
Rodzaj wojsk | |||
Podległość |
3 Dywizja Strz. Wlkp. | ||
|
Pułk sformowany został w 1919 jako 11 pułk Strzelców Wielkopolskich. Po zjednoczeniu Armii Wielkopolskiej z Wojskiem Polskim, 5 lutego 1920 przemianowany został na 69 pułk piechoty. Walczył w wojnie polsko-bolszewickiej. Wyróżnił się w walkach podczas sierpniowej kontrofensywy z rejonu Modlina[1]. Szczególny sukces odniósł w czasie działań pościgowych na pograniczu niemieckim. Po zakończeniu działań wojennych pułk pełnił służbę na linii demarkacyjnej na Suwalszczyźnie[2]. W okresie pokoju stacjonował w Gnieźnie. Wchodził w skład 17 Wielkopolskiej Dywizji Piechoty. W czasie kampanii wrześniowej walczył w składzie macierzystej dywizji w obszarze działania Armii „Poznań”.