Alfons Niklas
polski lekkoatleta / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Alfons Stanisław Niklas (ur. 20 października 1929 w Ostrowitem[1][2]) – polski lekkoatleta młociarz, olimpijczyk.
Data i miejsce urodzenia |
20 października 1929 | |||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Wzrost |
188 cm | |||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||
Odznaczenia | ||||||||||||||||||||||
Startował w igrzyskach olimpijskich w 1956 w Melbourne, gdzie w finale rzutu młotem zajął 10. miejsce[1][2]. W latach 1954–1957 trzynaście razy wystąpił w meczach reprezentacji Polski, odnosząc dwa zwycięstwa[3].
Był mistrzem Polski w 1954; dwa razy zdobywał tytuł wicemistrza (w 1955 i 1957), a raz był brązowym medalistą (w 1960)[4]. Był również brązowym medalistą halowych mistrzostw Polski w 1954 w tej konkurencji[5].
Jego rekord życiowy wynosił 61,63 m (ustanowiony 20 października 1957 w Bydgoszczy)[1].
Był zawodnikiem Stali Nadwiślanina Chełmno oraz Zawiszy Bydgoszcz.
Ukończył AWF w Warszawie w 1964. Uzyskał stopień doktora wychowania fizycznego[1]. Był adiunktem AWF w Poznaniu.
Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski i odznaką „Zasłużony Mistrz Sportu”[1].