Anders Retzius
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Anders Adolf Retzius (ur. 13 października 1796 w Lund, zm. 18 kwietnia 1860 w Sztokholmie) – szwedzki anatom i antropolog. Stworzył podstawy antropometrii. Przy pomiarach czaszki wprowadził antropologiczne wskaźniki ilorazowe. Był profesorem Instytutu Karolinska w Sztokholmie oraz Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych. Jego synem był lekarz i anatom Gustaf Retzius (1842–1919), zaś ojcem Andersa Retziusa był chemik, botanik i entomolog Anders Jahan Retzius (1742–1821).
Szybkie fakty Państwo działania, Data i miejsce urodzenia ...
Państwo działania | |||
---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia | |||
Data i miejsce śmierci | |||
profesor nauk medycznych | |||
Specjalność: anatomia, antropologia | |||
Alma Mater | |||
Nauczyciel akademicki | |||
Uczelnia | |||
|
Zamknij
W 1856 roku opisał niestale występujące zakręty na powierzchni ogona hipokampa, nazwane zakrętami Retziusa (gyri Andrae Retzii) przez jego syna, Gustafa Retziusa[1]. Opisał również przestrzeń załonową (przestrzeń Retziusa).