Andriej Abramow
radziecki bokser / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Andriej Wasiljewicz Abramow (ros. Андрей Васильевич Абрамов; ur. 5 grudnia 1935 w Iżewsku, zm. 4 maja 1994 w Moskwie[1]) − rosyjski bokser walczący w wadze ciężkiej (powyżej 81 kg), reprezentant ZSRR.
Data i miejsce urodzenia |
5 grudnia 1935 | ||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci |
4 maja 1994 | ||||||||||||||||||
Wzrost |
180 cm | ||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Odznaczenia | |||||||||||||||||||
Boks zaczął trenować w 1952 roku pod kierunkiem trenera A. Dudariewa, a od 1954 szkolił się pod kierunkiem K. Birka. Zwyciężył na mistrzostwach Europy w 1957 w Pradze, po czym powtórzył ten sukces na mistrzostwach Europy w 1959 w Lucernie. Był jednym z faworytów na igrzyskach olimpijskich w 1960 w Rzymie, ale niespodziewanie odpadł w ćwierćfinale po porażce z reprezentantem gospodarzy Franco De Piccolim, który ostatecznie został mistrzem olimpijskim.
Po raz trzeci zdobył złoty medal na mistrzostwach Europy w 1961 w Belgradzie, a na kolejnych ME w 1963 w Moskwie – srebrny, po porażce w finale z Josefem Němecem z Czechosłowacji. Był również dwukrotnym złotym medalistą Mistrzostw Armii Zaprzyjaźnionych w 1958 i 1962[2].
Sześciokrotnie zdobył mistrzostwo ZSRR – w latach 1957[3], 1958[4], 1960[5], 1961[6], 1962[7] i 1963[8], a raz wicemistrzem – w 1964[9]. W swojej karierze stoczył 160 walk, z których 148 wygrał.
Został odznaczony jako Zasłużony Mistrz Sportu ZSRR. Otrzymał też odznaczenie Rosyjskiej Federacji Boksu. Pochowany na Cmentarzu Dołgoprudnieńskim w mieście Dołgoprudnyj w obwodzie moskiewskim[10].