Anna Maria van Schurman
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Anna Maria van Schurman (ur. 5 listopada 1607 w Kolonii, zm. 4 maja 1678 w Wiuwert) – holenderska uczona, poetka, malarka i rytowniczka.
Data i miejsce urodzenia |
5 listopada 1607 | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci |
4 maja 1678 | ||
Narodowość | |||
Alma Mater | |||
Dziedzina sztuki | |||
| |||
Strona internetowa |
Pierwsza kobieta dopuszczona do studiów wyższych na europejskim uniwersytecie (Uniwersytet w Utrechcie, 1636). Wykształcona w dziedzinach sztuki, muzyki i literatury, biegle władała czternastoma językami: holenderskim, niemieckim, francuskim, angielskim, włoskim, łaciną, greką, hebrajskim, arabskim, syryjskim, aramejskim, etiopskim, samarytańskim, perskim[1]. Skonstruowała gramatykę języka etiopskiego. Posiadała również wiedzę z zakresu filozofii, teologii i medycyny. Poezję pisała w językach: niemieckim, holenderskim, łacinie, grece i hebrajskim.
Jednym z najistotniejszych motywów pojawiających się w jej pracach jest prawo kobiet do edukacji, szczególnie w rozprawie dedykowanej tej kwestii – Amica Dissertatio.
W późnym okresie swojego życia zawiesiła działalność naukową na rzecz członkostwa w radykalnej sekcie Labadystów. Po odebraniu krytyki wobec swoich poczynań napisała autobiograficzny traktat teologiczny zatytułowany Eukleria.
Była szanowaną i sławną w całej Europie postacią, z którą bezpośrednie kontakty nawiązały między innymi Krystyna Wazówna i Ludwika Maria Gonzaga. Korespondowała z wieloma uczonymi swoich czasów w ramach Rzeczypospolitej uczonych.