Bolesławiec (gmina 1919–1948)
dawna gmina w województwie łódzkim / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Bolesławiec (do 1870 i 1915–1919 miasto Bolesławiec) – dawna gmina wiejska istniejąca w latach 1919–1948 w Łódzkiem. Siedzibą władz gminy była osada miejska Bolesławiec[2].
Ten artykuł dotyczy gminy dawnej. Zobacz też: inne znaczenia tej nazwy. |
gmina wiejska | |||
1919–1948[1] | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Województwo | |||
Powiat | |||
Data powstania |
7 lutego 1919 | ||
Data likwidacji |
1 stycznia 1949 | ||
Siedziba | |||
Populacja (1921) • liczba ludności |
| ||
Szczegółowy podział administracyjny (1952) | |||
| |||
brak współrzędnych |
W 1915 roku niemieckie władze okupacyjne wprowadziły administrację cywilną w Królestwie Polskim i przekształciły osadę Bolesławiec (w dotychczasowej gminie Bolesławiec) w miasto, liczące w 1916 roku 1706 mieszkańców, natomiast pozostały obszar gminy przekształcono w nową wiejską gminę Chotynin (4738 mieszkańców w 1916 roku)[3]. Gmina Chotynin miała skomplikowany i bardzo specyficzny kształt: jej obszar był przegrodzony trzykrotnie obszarem dużo mniejszego Bolesławca, składającego się z trzech bardzo wąskich pasm i jednej małej eksklawy[2].
Po odzyskaniu niepodległości władze polskie nie uznały jednak formalnie Bolesławca za miasto 7 lutego 1919[4], a utworzoną przez Niemców jednostkę miejską przekształcono w gminę wiejską Bolesławiec w powiecie wieluńskim w woj. łódzkim. W 1921 roku liczyła 1854 mieszkańców[5].
Po wojnie gmina zachowała przynależność administracyjną. 1 stycznia 1949 roku zniesiono gminę Chotynin, a jej obszar włączono do gminy Bolesławiec[6]; w praktyce oznaczała to, że gmina Chotynin została ponownie połączona z Bolesławcem w obszar przybliżony do okupacyjnej (i obecnej) gminy Bolesławiec. Oznaczało to też koniec odrębności małej gminy Bolesławiec.