Buriaci
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Buriaci (buriac. ᠪᠣᠷᠢᠶᠠᠳ, Буряадууд; mong. Буриад; ros. Буряты) – naród mongolski, zamieszkujący południową Syberię. Całkowitą populację Buriatów szacuje się od ok. 500 tys. do 690 tys. osób (2010), przez co stanowią najliczniejszy naród autochtoniczny tej części Azji. Posługują się językiem buriackim, należącym do rodziny mongolskiej, rozpowszechniony wśród nich jest także mongolski i rosyjski. Przed 1931 używali pisma mongolskiego, w 1931–1939 alfabetu łacińskiego, następnie wprowadzono zmodyfikowaną cyrylicę.
Populacja |
510 tys. (2002) | ||
---|---|---|---|
Miejsce zamieszkania |
Buriacja | ||
Język | |||
Religia | |||
Grupa | |||
|
Zamieszkują północną Azję w pobliżu jeziora Bajkał, gł. w rosyjskiej Buriacji, gdzie stanowią ok. 30% populacji, oraz w Ust-Ordyńsko-Buriackim Okręgu Autonomicznym i Agińsko-Buriackim Okręgu Autonomicznym, a także na ościennych terenach Rosji. Ogólna liczba Buriatów w Federacji Rosyjskiej wynosi ok. 460 tys.[1] (wg wyników spisu powszechnego z 2002 roku: 445 175 osób[2]). Poza tym naród ten żyje w Mongolii (ok. 40 tys.) i na północnym wschodzie Chin (ok. 65 tys.[3]).