Ceres (mitologia)
bogini w mitologii rzymskiej / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Ceres (Cerera) – w mitologii rzymskiej italska bogini wegetacji i urodzajów; całkowicie utożsamiona z grecką Demeter już w V wieku p.n.e.[1].
|
Ten artykuł od 2021-07 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. |
bogini urodzajów i rolnictwa | |||
Ceres z dwiema nimfami i rogiem obfitości (mal. P.P. Rubens, 1608) | |||
Inne imiona |
Cerera | ||
---|---|---|---|
Występowanie | |||
Atrybuty |
kosz z owocami | ||
Siedziba | |||
Teren kultu | |||
Nazwa święta |
Cerialia (12 kwietnia) | ||
Odpowiednik |
Demeter (grecki) | ||
Rodzina | |||
Ojciec | |||
Matka | |||
Rodzeństwo | |||
Dzieci | |||
| |||
|
Córka Saturna i Ops. Była siostrą i kochanką Jowisza, matką Prozerpiny. Jej pozostałe rodzeństwo to: Junona, Westa, Neptun i Pluton. Jako bóstwo italskie była jedną z najstarszych rdzennie rzymskich bogiń; według tradycji miała swego kapłana już w okresie królewskim.
Ku jej czci w Rzymie na początku V wieku p.n.e. zbudowano u podnóża Awentynu świątynię (najważniejsze jej sanktuarium), poświęconą także boskim małżonkom Liberowi i Liberze. Wzniesiona pierwotnie w stylu etruskim, a po pożarze w 31 roku p.n.e. odnowiona w stylu korynckim; w czasach republiki przechowywano w niej uchwały senatu.
Z pozostałych sanktuariów poświęconych Ceres najbardziej znane znajdowało się w Ostii, zbudowane na planie kolistym, z którego zachowały się znaczne pozostałości.
Dyskusyjne jest, czy poświęcona jej była również dorycka świątynia w Paestum, powstała pod koniec VI wieku p.n.e., a nazywana obecnie jej imieniem.
Kult Ceres był popularny wśród plebejuszy. Jej święto – Cerealia (Ceriales), obchodzono 19 kwietnia. W trakcie uroczystości ofiarowywano bogini pierwociny ze zbiorów zbóż oraz maciorę[2]. Ubierano się w białe szaty, a ubodzy otrzymywali poczęstunek na koszt państwa. Kult Ceres, szerzący się zwłaszcza wśród kobiet, zyskał potem pewne cechy mistyczne.