Czerwone Harcerstwo Towarzystwa Uniwersytetu Robotniczego
socjalistyczna organizacja harcerska PPS / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Czerwone Harcerstwo Towarzystwa Uniwersytetu Robotniczego?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Czerwone Harcerstwo Towarzystwa Uniwersytetu Robotniczego, w skrócie Czerwone Harcerstwo – działająca w latach 1926–1939 lewicowa organizacja młodzieżowa, częściowo stosująca metody organizacji harcerskiej, organizowała działalność kulturalną i sportową, nastawiona antyklerykalnie, zwalczająca antysemityzm.
Państwo | |
---|---|
Siedziba | |
Data założenia |
2 lutego 1926 |
Zakończenie działalności |
wrzesień 1939 |
Profil działalności | |
Zasięg |
Warszawa, Łódź, Gdynia, Kraków, Lwów, Radom, Piotrków Trybunalski, Zagłębie Dąbrowskie |
Przewodniczący | |
Członkowie |
4 tys. do 6 tys. [1938] |
Powiązania |
Towarzystwo Uniwersytetu Robotniczego, Międzynarodówka Wychowania Socjalistycznego [1933] |
brak współrzędnych |
Organizacja powstała z inicjatywy Organizacji Młodzieży Towarzystwa Uniwersytetu Robotniczego (TUR). Czerwone Harcerstwo zrzeszało chłopców i dziewczęta od 12. do 16. roku życia, następnie wychowankowie przechodzili do Organizacji Młodzieżowej TUR, PPS lub innych organizacji związkowych, bądź politycznych. Organizacja miała na celu wychowanie młodzieży w duchu socjalizmu i równości społecznej.
Członkowie organizacji brali udział w akcjach politycznych lewicy (m.in. na rzecz Czerwonej Hiszpanii). Współpracowali z Robotniczym Towarzystwem Przyjaciół Dzieci i żydowską organizacją dziecięcą Skiff. Czerwone Harcerstwo działało głównie w środowiskach robotniczych. Stosowało metody wychowawczo-oświatowe wzorowane na ZHP, lecz mocno odbiegało od skautowego pierwowzoru. Działacze czerwonoharcerscy stawiali sobie za cel wychowanie młodzieży w duch ideałów proletariackich. Starano się wyrobić u młodzieży poszanowanie dla praw człowieka, gotowość służenia interesom klas uciskanych, poczucie sprawiedliwości, chęć niesienia pomocy słabszym oraz klasową solidarność i własną sprawność fizyczną.
Zawołaniem „Czerwonych Harcerzy” było hasło „Bądź Gotów” (zamiast Czuwaj!), przypominające o konieczności stałej gotowości do walki o sprawę proletariatu.