Defibrylator
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Defibrylator – urządzenie medyczne służące do przeprowadzania zabiegu defibrylacji serca. Może zakończyć zaburzenia rytmu serca takie jak migotanie komór lub częstoskurcz komorowy bez wyczuwalnego tętna. Defibrylatory są utrzymywane w gotowości do natychmiastowego użycia na oddziałach intensywnej terapii, na salach operacyjnych, w izbach przyjęć oraz w pojazdach służb ratowniczych[2].
Od lat 90. XX wieku defibrylatory w postaci automatycznych defibrylatorów zewnętrznych są coraz częściej dostępne w budynkach użyteczności publicznej takich jak dworce kolejowe, lotniska i inne miejsca, do użytku przez laików[2].
Defibrylator zwiększa szanse na skuteczną resuscytację krążeniowo-oddechową, ale nie może jej zastąpić.