Esclarmonde (opera)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Esclarmonde [ɛskɭaɾ'mɔːd] – opera romantyczna (opéra romanesque) Jules’a Masseneta w czterech aktach i ośmiu obrazach z prologiem i epilogiem, do libretta Alfreda Blau’a i Louis de Gramonta, oparta na średniowiecznej opowieści rycerskiej Parthénopéus de Blois. Opera miała swoją prapremierę 15 maja 1889 r. na scenie Opéra-Comique w Paryżu, w roli tytułowej wystąpiła Sibyl Sanderson (amerykańska sopranistka).
Oryginalny plakat do paryskiej premiery | |||
Rodzaj |
opera romantyczna | ||
---|---|---|---|
Muzyka | |||
Libretto |
Alfred Blau i Louis de Gramont | ||
Liczba aktów |
4 | ||
Język oryginału | |||
Źródło literackie |
Parthénopéus de Blois | ||
Prapremiera | |||
|
Esclarmonde jest zbliżona (w stylu i rozmachu) do muzyki Richarda Wagnera. Najbardziej znane były przedstawienia z lat 70. XX wieku w Ameryce z udziałem sopranistki Joan Sutherland.
Rola Esclarmondy stawia duże wymagania, żądając długich legat, tryli i staccata w wysokim registrze, skoków o wielkiej rozpiętości i siły, a przede wszystkim rozległego zakresu głosu[1]. Stąd tylko nieliczne śpiewaczki operowe były w stanie podołać takim wymaganiom. Po początkowych sukcesach (ponad 100 przedstawień w ciągu pierwszego roku po prapremierze), opera ta była przyjmowana entuzjastycznie także w kilku innych miastach Europy (Bruksela, Genewa, Petersburg), ale później miała już tylko sporadyczne wznowienia i stopniowo popadła w zapomnienie. Obecnie jest wykonywana sporadycznie, zwłaszcza w wykonaniach koncertowych. W Polsce nie była wystawiona dotąd nigdy.