Gabriela Pianko
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Gabriela Pianko (ur. 19 grudnia 1893 w Warszawie, zm. 16 sierpnia 1973 w Warszawie) – polska filolog klasyczna, uczennica Tadeusza Zielińskiego[1], pierwsza kobieta wchodząca w skład Konsystorza Kościoła Ewangelicko-Reformowanego w RP.
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Miejsce spoczynku | |
Zawód, zajęcie |
filolog klasyczna |
Była córką architekta Izydora Pianko (1861-1931) i Franciszki z Wittenbergów, jej młodszą siostrą była Eugenia, żona Władysława Szenajcha.
Pochodziła z rodziny żydowskiej która w 1896 roku przyjęła chrzest w wyznaniu ewangelicko-reformowanym i była zaangażowana w życie kościoła: członkiem konsystorza był jej brat Michał Pianko (1892-1972).
W l. 1955-1967 Gabriela była pierwszą kobietą w historii, która weszła w skład Konsystorza Kościoła. Po jej ustąpieniu, pierwszą prezeską Konsystorza została Zofia Lejmbach. Została pochowana w grobie rodzinnym na cmentarzu ewangelicko-reformowanym w Warszawie (kwatera O-3-6)[2].