Hugo (poemat)
poemat Juliusza Słowackiego / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Hugo. Powieść krzyżacka – młodzieńczy poemat Juliusz Słowackiego. Napisany został w sierpniu 1829 w Warszawie, gdzie po zakończeniu studiów prawniczych w Wilnie, poeta otrzymał posadę bezpłatnego aplikanta w generalnym Sekretariacie Ministerstwa Skarbu. Wydany anonimowo pod koniec kwietnia 1830 roku w roczniku Odyńca „Melitele” był literackim debiutem Słowackiego. Ponownie, już pod nazwiskiem poety, został przedrukowany w pierwszym tomie Poezyj, wydanym w Paryżu w kwietniu 1832 roku.
Autor | |||
---|---|---|---|
Typ utworu | |||
Wydanie oryginalne | |||
Język | |||
Data wydania |
1830 | ||
Wydawca |
„Melitete” | ||
|
Utwór był bezpośrednio inspirowany wydanym właśnie Konradem Wallenrodem Adama Mickiewicza. Słowacki, dotychczas autor Szanfarego, postanawia ponowić próbę poematu bajronicznego, przenosząc go tym razem w realia krzyżackiego średniowiecza. Równolegle tworzy dramat o zbliżonej tematyce – Mindowe. W Hugonie Słowacki całkowicie pomija tak istotny dla Mickiewicza wątek patriotyczny, rozwija za to (co go bardziej interesuje) temat romansowy, skupia się na kwestii złamania ślubów zakonnych i na poniesionej przez kochanków karze. Unika przy tym elementów uczuciowych i psychologicznych, koncentrując się na fabule utworu. Wzorem klasycystów każdą pieśń kończy mocnym akcentem fabularnym. Jak w poematach Byrona potęguje tajemniczość, nie ujawniając faktów od razu (Hugona i jego wybrankę przedstawia dopiero w drugiej części), stosuje manierę pytań (Gdzież się więc podział? Niech powiedzą tonie) i wzorem ballad ujawnia narratora – widza opisywanych wypadków (Znam go! To kontur zakonu Krzyżaków / To młody Hugo). Juliusz Kleiner zauważa w tym młodzieńczym poemacie wiele potknięć warsztatowych i słabe jeszcze obrazowanie poetyckie.