Józef Paszkowski (1787–1858)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Józef Paszkowski (ur. 19 marca 1787 w Stokach, zm. 7 października 1858 w Cielcach) – polski pułkownik, profesor i pisarz wojskowy[1].[2]
Data i miejsce urodzenia |
19 marca 1787 | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci |
7 października 1858 | ||
Zawód, zajęcie |
nauczyciel, wojskowy, pisarz | ||
|
Syn Wincentego, zmarłego w 1795 roku i Teodory Mitanowskiej.
Pierwsze nauki pobierał w Świsłoczy i Borunach u księży bazylianów.
Karierę wojskową rozpoczął w 1810 roku wstępując do artylerii konnej Księstwa Warszawskiego. W 1811 roku awansował na podporucznika. W 1815 roku został przeznaczony do IV kompanii lekkiej artylerii pieszej, następnie został przeniesiony do korpusu kadetów w Kaliszu. pracował tam jako profesor szkoły wojskowej. W 1822 przeniósł się do Warszawy i został tam profesorem szkoły aplikacyjnej. Odbył kampanie napoleońskie 1812. Brał udział w bitwie pod Lipskiem i w czasie wyprawie na Moskwę. Po bitwach pod Borysowem i Studzianną otrzymał złoty krzyż Virtuti Militari.
Jako powstaniec listopadowy został odznaczony krzyżem kawalerskim Virtuti Militari 13 czerwca 1831, jako major artylerii dyrek. młynów prochowych[3].
Od roku 1831 członek warszawskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk. Od 1833 roku przełożony pensji prywatnej. W latach (1837-1842) inspektor kursów prawnych Od r. 1853 wychowawca synów Zygmunta Krasińskiego.
Napisał m.in.: „Nauka praktyczna kanoniera” (1830), kilka gawęd żołnierskich (druk. w czasopismach),„Wojna w Polsce w r. 1831” (1861). Inne publikacje "Rosół kanonierski" ukazał się w "Albumie Literackim" Kazimierza Władysława Wójcickiego, "Kardynalskie buty" ukazały się w "Wieńcu" Stanisława Jachowicza, "Wielkanoc w Stokach" ukazały się w "Rozrywkach dla młodocianego wieku" Pruszakowej. W rękopisie wydał życiorysy Maurycego Haukego, Ignacego Blumera i Józefa Sowińskiego.
Pochowany w Warcie.