Janina Misiewicz
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Janina Misiewicz (ur. 12 grudnia 1893 w Solwyczegodsku, zm. 5 października 1958 w Warszawie) – polska lekarka, ftyzjatra, profesor nadzwyczajny nauk medycznych.
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Miejsce spoczynku | |
Zawód, zajęcie |
lekarz (spec. ftyzjatria), nauczyciel akademicki |
Narodowość | |
Alma Mater |
Żeński Instytut Medyczny w Petersburgu |
Uczelnia | |
Stanowisko |
dyrektor Szpitala Sanatorium Gruźliczego w Mieni, |
Rodzice |
Władysław Misiewicz, |
Odznaczenia | |
|
Była absolwentką Żeńskiego Instytutu Medycznego w Petersburgu. W dwudziestoleciu międzywojennym piastowała m.in. stanowisko dyrektora Szpitala Sanatorium Gruźliczego św. Józefa w Mieni oraz była wicedyrektorem i ordynatorem w Szpitalu Wolskim w Warszawie. W latach 1939–1945 współpracowała z ruchem oporu oraz prowadziła tajne nauczanie medycyny. W czasie powstania warszawskiego ocalała z rzezi Woli, a następnie zorganizowała trzy pozawarszawskie filie Szpitala Wolskiego. Po wojnie była jedną z głównych organizatorek walki z gruźlicą w Polsce. Piastowała stanowisko dyrektora Polskiego Instytutu Przeciwgruźliczego i prezesa Polskiego Towarzystwa Badań Naukowych nad Gruźlicą oraz była specjalistą krajowym w zakresie ftyzjatrii. Wykładała także na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego i na Akademii Medycznej w Warszawie. Opublikowała 71 prac naukowych.
Dama orderów Krzyża Walecznych (dwukrotnie), Krzyża Oficerskiego Orderu Odrodzenia Polski i Krzyża Kawalerskiego Orderu Odrodzenia Polski.