Johan Ludvig Heiberg
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Johan Ludvig Heiberg (ur. 14 grudnia 1791 w Kopenhadze, zm. 25 sierpnia 1860 w Bonderup na Zelandii) – duński komediopisarz, krytyk literacki i teatralny oraz estetyk.
Ten artykuł dotyczy duńskiego pisarza. Zobacz też: Johan Ludvig Heiberg (filolog). |
Data i miejsce urodzenia |
14 grudnia 1791 | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci |
25 sierpnia 1860 | ||
Zawód, zajęcie | |||
|
Syn Petera Andreasa Heiberga i Thomasine Christine Gyllembourg[1][2][3] . W Paryżu studiował filozofię[1]. Promował w Danii filozofię Georga Wilhelma Friedricha Hegela[4] i był jednym z pierwszych heglistów w tym kraju[1]. Wykładał filologię na uniwersytecie w Kilonii (1822–25)[3] [5] . W Kopenhadze[1] wydawał czasopismo „Kjøbenhavns flyvende Post”/„Interimsblade” (1827–28, 1830, 1834–37)[3] , na którego łamach polemizowano ze wczesnym duńskim romantyzmem Oehlenschlägera[1] zapoczątkowanym napisaniem przez niego w 1802 Złotych rogów, zakończonym przyjęciem przez Heiberg helgizmu w 1824[6]. Heiberg zarzucał Oehlenschlägerowi porzucenie romantyzmu na skutek prostoty i klarowności jego twórczości[7]. W latach 1849–56 był dyrektorem teatru w Kopenhadze[3] [5] .
Pisał wodewile, część z nich dla swojej żony Johanne Luise z d. Pätges[1].