Język faliskijski
martwy język z rodziny italskiej / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Język faliskijski (zwany też faliskim) – język z podgrupy latynofaliskiej języków italskich, używany w starożytnej Italii na północ od Tybru do około 200 roku p.n.e., kiedy to został wyparty przez blisko z nim spokrewnioną łacinę. Językiem faliskijskim mówili Faliskowie, którzy następnie ulegli stopniowej asymilacji z Latynami.
Szybkie fakty Liczba mówiących, Pismo/alfabet ...
Liczba mówiących | |||||
---|---|---|---|---|---|
Pismo/alfabet | |||||
Klasyfikacja genetyczna | |||||
| |||||
Kody języka | |||||
ISO 639-3 | xfa | ||||
IETF | xfa | ||||
Glottolog | fali1291 | ||||
Występowanie | |||||
Przybliżone rozmieszczenie języków italskich w VI wieku p.n.e. | |||||
W Wikipedii | |||||
| |||||
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. |
Zamknij
Obecnie przetrwał głównie w formie krótkich inskrypcji na ceramice, np.:
- Foied vino pipafo cra carefo (łac. hodie vinum bibabo [bibam] cras carebo) – dziś będę pił wino, jutro nie będę miał
Najstarsza znana inskrypcja w języku faliskijskim, została znaleziona w Falerii[1] i datowana jest na początek VI w. p.n.e.[2], zaczyna się następującą linijką: