Język ujgurski
język z rodziny turkijskiej używany w Chinach i Kazachstanie / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Język ujgurski (zwany też językiem nowoujgurskim) – język z rodziny języków tureckich używany przez 10,4 mln Ujgurów, głównie w Regionie Autonomicznym Sinciang w zachodnich Chinach, a także w północno-wschodnim Kazachstanie. W Regionie Autonomicznym Sinciang ma status języka urzędowego. Do zapisu języka ujgurskiego używa się obecnie pisma arabskiego w redakcji perskiej, przy czym samogłoski obowiązkowo oznacza się specjalnymi znakami diakrytycznymi.
Obszar | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Liczba mówiących |
10,4 mln[1] | ||||||
Pismo/alfabet | |||||||
Klasyfikacja genetyczna | |||||||
| |||||||
Status oficjalny | |||||||
język urzędowy | Sinciang (Chiny) | ||||||
Ethnologue | 2 prowincjonalny↗ | ||||||
Kody języka | |||||||
ISO 639-1 | ug | ||||||
ISO 639-2 | uig | ||||||
ISO 639-3 | uig | ||||||
IETF | ug | ||||||
Glottolog | uigh1240 | ||||||
Ethnologue | uig | ||||||
GOST 7.75–97 | уйг 715 | ||||||
WALS | uyg | ||||||
W Wikipedii | |||||||
| |||||||
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. |
Do XVIII w. zapisywany był pismem ujgurskim[2], abdżadem zapisywanym pionowo[3]. W krajach byłego ZSRR spotykany jest zapis cyrylicki, a w Turcji używa się zapisu łacińskiego, wzorowanego na ortografii tureckiej[2].
Podobnie jak w wielu innych językach tureckich, w języku ujgurskim występuje harmonia wokaliczna. Jest to też język aglutynacyjny, nie ma w nim klas rzeczownika ani rodzaju gramatycznego, a szyk zdania przybiera postać SOV.
Jest blisko spokrewniony z językiem uzbeckim[2].