Kębłowo (województwo pomorskie)
wieś w województwie pomorskim / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Kębłowo (dodatkowa nazwa w j. kaszub. Kãbłowò) – wieś kaszubska w Polsce, położona w województwie pomorskim, w powiecie wejherowskim, w gminie Luzino[3][4], przy drodze krajowej nr 6. W skład sołectwa. Kębłowo wchodzi również Bożejewo, Charwatynia, Tabacznik.
Zobacz też: Kębłowo w innych znaczeniach tej nazwy. |
wieś | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Województwo | |||
Powiat | |||
Gmina | |||
Wysokość |
37 - 114 m n.p.m. | ||
Liczba ludności (2021) |
3804 | ||
Strefa numeracyjna |
58 | ||
Kod pocztowy |
84-242[1] | ||
Tablice rejestracyjne |
GWE | ||
SIMC |
0166887 | ||
54°35′46″N 18°05′50″E[2] | |||
|
Mieszkańcy wsi wymieniają jeszcze przysiółki Kębłowska Tama i Nowe Kębłowo.
Wieś szlachecka położona była w II połowie XVI wieku w powiecie puckim województwa pomorskiego[5]. W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa gdańskiego.
Podczas zaboru pruskiego wieś nosiła nazwę niemiecką Kamlau[6].
W miejscowości znajduje się parafia rzymskokatolicka, pod wezwaniem św. Jadwigi Śląskiej, należąca do dekanatu Luzino, archidiecezji gdańskiej.
Pierwsza wzmianka o tej wsi pochodzi z 1354 roku. Należała do wsi rycerskich funkcjonującej na prawach magdeburskich. Stare Kębłowo należy zaliczyć do typowej wsi folwarcznej. W XVI wieku należało do rodziny Lubodzkich. W okresie międzywojennym trwały prace planistyczne, a następnie geodezyjne nad lokacją nowego miasta pod nazwą Pomorskie Miasto. Miało ono stanowić przykład modelowego wzoru miasta - ogrodu lansowanego przez Europę Zachodnią (twórcą tej koncepcji był angielski urbanista Ebenezer Howard (1850 - 1928). Koncepcja ta miała rozwiązać problem emigracji ludności wiejskiej i przeludnienia miast. Wówczas, czynniki ekonomiczne nie pozwoliły na realizację tego projektu. Współcześnie koncepcja ta rozwija się w naturalny sposób, powodując rozbudowę wsi przez napływ ludności miejskiej. Tu do swojej willi przyjeżdżał polski muzykolog - prof. Instytutu Muzykologii Uniwersytetu Warszawskiego, redaktor kwartalnika "Muzyka" Józef Michał Chomiński (1906-1994).
Do osobliwości tej wsi zaliczyć należy pomniki przyrody: 2 dęby, z których jeden jest 400-letni (o wysokości 26 m), drugi 350-letni (o wysokości 24 m), oraz 4 drzewa 350-letnie: 2 buki i 2 lipy[7].