Lekkoatletyka na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1912 – sztafeta 4 × 100 m mężczyzn
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Sztafeta 4 × 100 metrów mężczyzn była jedną z konkurencji lekkoatletycznych rozgrywanych podczas V Igrzysk Olimpijskich w Sztokholmie. Biegi eliminacyjne i półfinałowe rozegrano 8 lipca 1912 r., zaś bieg finałowy — 9 lipca 1912 r. Złoto zdobyła ekipa brytyjska w składzie: David Jacobs, Henry Macintosh, Victor d’Arcy i William Applegarth.
- Główny artykuł: Lekkoatletyka na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1912.
Stany Zjednoczone dysponując pięcioma zawodnikami, którzy dostali się do finału w biegu na 100 metrów byli zdecydowanymi faworytami. Lecz w półfinale reprezentacja została zdyskwalifikowana, za przekazanie pałeczki poza strefą zmiany. W finale wystartowały trzy drużyny: niemiecka, szwedzka i brytyjska. Każda z nich pobiegła szybciej od rekordu świata ustanowionego czasem 43,5 sekundy 19 maja 1912 r. przez ekipę niemiecką. Niemcy zwyciężając półfinał z najlepszym czasem - 42,3 s. - przy absencji Amerykanów, stali się głównymi kandydatami do złota. Lecz w finale zostali zdyskwalifikowani za niewłaściwą zmianę pałeczki. Po dyskwalifikacji Niemców, Szwedzi, którzy zajęli trzecie miejsce w biegu, zostali nagrodzeni srebrnymi medalami.