Ludwik Chałubiński
polski taternik / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Ludwik Chałubiński (ur. 2[1] lub 20 sierpnia[2] 1860 r. w Warszawie, zm. 17[2] lub 21 kwietnia[1] [3] 1933 w Zakopanem) – polski taternik, inżynier-chemik. Syn Tytusa i Anny z Leszczyńskich. Był założycielem korporacji Arkonia. Był jednym z najlepszych taterników swoich czasów. Zaczął wędrować po Tatrach w wieku 14 lat, początkowo razem z ojcem. 19 sierpnia 1875 r. wraz z ojcem i m.in. Walerym Eljaszem wszedł na Gerlach[4]. 28 czerwca 1877 r. wraz z Wojciechem Rojem i Maciejem Sieczką dokonał pierwszego wejścia na Mięguszowiecki Szczyt. Do ważniejszych dokonań należą także pierwsze znane wejście na Młynarza (ok. 1885), drugie wejście na Baranie Rogi (1884) i trzecie wejście na Durny Szczyt (1881). Wspinał się również w Alpach, gdzie wszedł między innymi na Großglockner i Aletschhorn (wraz z Karolem Potkańskim). Został członkiem honorowym sekcji turystycznej Towarzystwa Tatrzańskiego.
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Miejsce spoczynku | |
Zawód, zajęcie | |
Rodzice |
Tytus Chałubiński, Anna (Leszczyńska) Chałubińska |
Małżeństwo |
Antonina (Kamińska) Chałubińska |
Dzieci |
Stefan Chałubiński, |
Według różnych źródeł zmarł 17[2] lub 21[1] [3] kwietnia 1933 w Zakopanem. Został pochowany na Cmentarzu Zasłużonych na Pęksowym Brzyzku w Zakopanem. Jego córka Aniela Chałubińska była znanym polskim geografem i geologiem, a syn Stefan – nauczycielem, taternikiem, przewodnikiem tatrzańskim I klasy, instruktorem narciarstwa, ratownikiem TOPR, członkiem honorowym Koła Przewodników Tatrzańskich w Zakopanem (kw. L-III-17)[5].