Meczet Proroka
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Meczet Proroka (arab. المسجد النبوي, Al-Masdżid an-Nabawi) – jeden z największych meczetów świata zbudowany przez proroka Mahometa w 622 r. w Medynie. Jest to także drugie po Mekce najświętsze miejsce islamu, do którego przybywają pielgrzymi odbywający hadżdż.
Państwo | |||
---|---|---|---|
Miejscowość | |||
Wyznanie | |||
Rodzaj |
meczet muzułmański | ||
Historia | |||
Data budowy |
622 | ||
Data reaktywacji |
707 | ||
24°28′06″N 39°36′39″E | |||
|
Miejsce, w którym dziś stoi świątynia, pierwotnie przylegało do domu Mahometa, który osiadł tam po ucieczce z Mekki. Podstawowy plan budynku został później zaadaptowany w innych meczetach na świecie.
Początkowo meczet służył również jako sąd i szkoła religijna, a z podwyższenia przemawiali ludzie nauczający Koranu. Późniejsi władcy muzułmańscy znacznie go rozbudowali i ozdobili. W 1909 r. było to pierwsze miejsce na Półwyspie Arabskim, gdzie korzystano ze światła elektrycznego[1].
W południowo-wschodniej części budynku ulokowana jest zielona kopuła, pod którą znajdował się dom A’iszy oraz grobowiec Mahometa. W 1279 r. postawiono w tym miejscem kopułę, którą wielokrotnie przebudowywano i odnawiano. W 1837 r. pomalowano i ją na zielono i stąd wzięła się jej nazwa[2].