Medard Gburczyk
polski lekkoatleta / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Medard Gburczyk (ur. 21 marca 1916 w Bydgoszczy, zm. 27 lutego 1956 w Warszawie) – polski lekkoatleta specjalizujący się w rzucie oszczepem.
Lekkoatletyczne mistrzostwa Polski w Wilnie. Oszczepnicy Józef Dziadul (Sokół Wilno), Leon Wojtkiewicz (Śmigły Wilno) i Medard Gburczyk (AZS Poznań). | |||||||||||||||||||||||||
Data i miejsce urodzenia | |||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | |||||||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||
|
Pierwszy po II wojnie światowej mistrz Polski w rzucie oszczepem (zwyciężył z rezultatem 57,67). Sześciokrotny brązowy medalista mistrzostw kraju (w 1936-1939, 1948 i 1950). Siedmiokrotny reprezentant Polski w meczach międzypaństwowych (w 1937-1939 i w 1950). Czołowy polski oszczepnik ostatnich lat przedwojennych i pierwszych powojennych. Startował w barwach Sokoła Wapno (1935), AZS Poznań (1936) Warszawianki (1937-1939), a po wojnie ZWM Bydgoszcz (1945-1947) oraz klubów warszawskich: Syreny (1948) i Ogniwa (od 1949). Rekord życiowy: 62,59 (11.09.1938, Warszawa). Pierwszy po wojnie polski oszczepnik, który przekroczył barierę 60 metrów. Został pochowany na Starych Powązkach (kwatera 133-6-7)[1]