Nicolas Grospierre
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Nicolas Grospierre (ur. 28 września 1975 w Genewie) – fotograf. Mieszka w Warszawie[1].
Data i miejsce urodzenia | |||
---|---|---|---|
Narodowość | |||
Alma Mater |
Institut d’Etudes Politiques w Paryżu, London School of Economics | ||
Dziedzina sztuki |
fotografia | ||
| |||
Strona internetowa |
Z wykształcenia socjolog (w latach 1997-1999 studiował w Institut d’Etudes Politiques w Paryżu i na London School of Economics). Od 1999 mieszka w Polsce[2].
Portretuje głównie architekturę, detale i pozostałości po okresie komunistycznym w Polsce i Europie Wschodniej. Analizuje idee stojące za wizualnymi reprezentacjami instytucji (bibliotek czy banków). Miłośnik estetyki późnego modernizmu i brutalizmu. Brał udział w wielu wystawach indywidualnych i zbiorowych, jego fotografie były publikowane m.in. w magazynach „Piktogram”, „Fluid”, „Foto Pozytyw” oraz w książkach (np. Warszawa w poszukiwaniu Centrum, wyd. Znak, Kraków 2005; The Wallpaper City Guide. Warsaw).
W 2008 razem z Kobasem Laksą, Grzegorzem Piątkiem i Jarosławem Trybusiem otrzymał główną nagrodę Złotego Lwa na XI Biennale Architektury w Wenecji za najlepszy pawilon narodowy: Hotel Polonia. Budynków życie po życiu[3]. Jest także laureatem nagrody Paszport Polityki 2011 w kategorii sztuki wizualne[4].