Nędza uszczęśliwiona
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Nędza uszczęśliwiona (pełny tytuł w pisowni oryginalnej: Nędza uszczęśliwiona Naypierwsza oryginalna polska opera w dwóch aktach z muzyką Macieia Kamieńskiego wystawiona w Warszawie 1778) – dwuaktowa opera z muzyką Macieja Kamieńskiego i librettem Wojciecha Bogusławskiego powstałym na podstawie kantaty Franciszka Bohomolca.
Muzyka | |
---|---|
Libretto | |
Źródło literackie | |
Prapremiera |
W 1777 Franciszek Bohomolec napisał libretto do kantaty Nędza uszczęśliwiona. Wojciech Bogusławski przerobił ową kantatę na libretto operowe i z muzyką Macieja Kamieńskiego prapremiera opery miała miejsce 11 lipca 1778[1] w Pałacu Radziwiłłów[2] w Warszawie.
Nędza uszczęśliwiona (1778) uchodziła za najstarszą zachowaną operę w języku polskim. Wiadomo było tylko, że przed Nędzą uszczęśliwioną istniały opery wcześniejsze Michała Kazimierza Ogińskiego: Opuszczone dzieci i Filozof zmieniony z 1771 roku[3]. Sytuacja zmieniła się, gdy w 2005 opublikowany został anonimowy rękopis komicznej opery barokowej z biblioteki Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, opracowany przez prof. Jerzego Gołosa. Uczony datował go na początek XVIII wieku i nadał mu tytuł Heca albo polowanie na zająca[4][5].