Osłonice
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Osłonice (Tunicata), strunoogonowe (Urochordata, Urocorda) – grupa strunowców o prostej budowie, przechodzących rozwój złożony[2]. Są zwierzętami wyłącznie morskimi[2]. Charakteryzują się obecnością zewnętrznej, organicznej osłonki – tuniki[2][3] – o rozmaitej grubości i konsystencji, zbudowanej z tunicyny[4] – węglowodanu niestrawnego, chroniącego przed drapieżnikami[3][5]. Tunika pełni rolę szkieletu zewnętrznego, okresowo zrzucanego. W tunice znajdują się komórki tworzące krew, pigment i włókna kolagenowe[5].
Tunicata[1] | |||
Lamarck, 1816 | |||
Okres istnienia: Kambr-teraz | |||
Lissoclinum patella | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Nadtyp | |||
Typ | |||
Podtyp |
osłonice | ||
Synonimy | |||
| |||
| |||
|
Ciało niesegmentowane, workowate lub beczułkowate[4][5][2], o długości od 0,3 mm do 40 cm, a u form kolonijnych do około 4 m. Struna grzbietowa występuje jedynie w stadium larwalnym (poza ogonicami)[4][3], u form dorosłych występują szczeliny skrzelowe[6]. Układ rozrodczy obojnaczy albo rozdzielnopłciowy, układ krwionośny otwarty, brak układu wydalniczego[2]. Osobliwością osłonic jest periodyczna zmiana kierunku obiegu krwi, co ok. 10 skurczów[7].
Szacuje się, że występuje 2000–3000 gatunków osłonic[3][7]. Wśród osłonic występują gatunki osiadłe i wędrowne, larwy są zawsze planktoniczne[4]. Większość osłonic zasiedla ciepłe, płytkie wody[3]; niektóre żyją w głębinach, tworząc liczne skupiska. Spotykane są w zachodniej części Bałtyku. Gatunki pelagiczne stanowią składnik zooplanktonu.
Niektóre prochlorofity (gatunek Prochloron didemnii) żyją w ścisłej symbiozie z osłonicami[8].