Pływanie na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1948 – 4 × 100 m stylem dowolnym kobiet
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Sztafeta 4 × 100 m stylem dowolnym kobiet – jedna z konkurencji pływackich rozgrywanych podczas XIV Igrzysk Olimpijskich w Londynie. Eliminacje odbyły się 4 sierpnia, a finał 6 sierpnia 1948 roku.
- Główny artykuł: Pływanie na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1948.
Letnie Igrzyska Olimpijskie 1948 | |||
| |||
Miejsce | |||
---|---|---|---|
Termin |
4 sierpnia 1948 (eliminacje) | ||
Liczba ekip |
11 | ||
Liczba sportowców |
46 | ||
Obiekt rozgrywek | |||
Złoty medal | |||
Srebrny medal | |||
Brązowy medal |
Konkurencje pływackie na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1948 | |||||
---|---|---|---|---|---|
Styl dowolny | |||||
100 m | mężczyźni | kobiety | |||
400 m | mężczyźni | kobiety | |||
1500 m | mężczyźni | ||||
Styl grzbietowy | |||||
100 m | mężczyźni | kobiety | |||
Styl klasyczny | |||||
200 m | mężczyźni | kobiety | |||
Sztafety – styl dowolny | |||||
4 × 100 m | kobiety | ||||
4 × 200 m | mężczyźni | ||||
W finale Dunki na początku wyścigu objęły prowadzenie, walcząc o złoty medal z Holenderkami. Płynąca na trzeciej zmianie reprezentantka Danii Greta Andersen zapewniła swojej rodaczce Fritze Carstensen dwumetrową przewagę nad sztafetą holenderską, którą zamykała Hannie Termeulen. Tymczasem Brytyjki i Amerykanki toczyły bardzo wyrównaną walkę o trzecie miejsce. Na ostatniej zmianie w tych sztafetach płynęły odpowiednio Catherine Gibson i Ann Curtis i kiedy wskoczyły do basenu, Carstensen znajdowała się prawie cztery metry przed nimi. Dzięki świetnemu finiszowi Curtis, na 15 metrów przed metą wyprzedziła Holenderkę Termeulen, a kibice na trybunach zdali sobie sprawę, że może odnieść, wydawać by się mogło do tej pory, niemożliwe zwycięstwo. Amerykanka zbliżała się coraz bardziej do Dunki i ostatecznie wyprzedziła ją o 0,4 s, tym samym reprezentantki Stanów Zjednoczonych zostały mistrzyniami olimpijskimi i pobiły rekord olimpijski (4:29,2). Srebro zdobyła sztafeta duńska, a brązowy medal Holenderki, które uzyskały czas 4:31,6.
Międzyczas Ann Curtis wynoszący 1:04,4 nieoficjalnie poprawił o 0,5 s rekord świata ustanowiony 12 lat wcześniej przez Holenderkę Willy den Ouden.
Wcześniej, w eliminacjach rekordy olimpijskie pobiły sztafeta duńska (4:33,5), a następnie sztafeta holenderska (4:31,3).