Ulica Dworcowa w Bytomiu
ulica w Śródmieściu Bytomia / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Ulica Dworcowa w Bytomiu (dawniej niem. Bahnhofstrasse, w PRL-u: ulica 1 Maja[1]) – główna ulica handlowa śródmieścia Bytomia, położona południkowo, łącząca plac Tadeusza Kościuszki z placem Michała Wolskiego[1].
Śródmieście | |||||||||||||||||||
Ulica Dworcowa, widok w kierunku północno-wschodnim (2023) | |||||||||||||||||||
Państwo | |||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Województwo | |||||||||||||||||||
Miejscowość | |||||||||||||||||||
Długość |
445 m | ||||||||||||||||||
Przebieg | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
50°20′42,6″N 18°55′01,7″E | |||||||||||||||||||
|
Ulica Dworcowa jest szeroka na 15 metrów i długa na 445 metrów. W całej długości jest deptakiem wyłączonym z ruchu kołowego. W 1992 roku została przeprowadzona przebudowa ulicy, podczas której wymieniono nawierzchnię na naturalną z kostki granitowej i ustawiono nowe latarnie. Projekt przebudowy przygotowało Biuro Studiów i Projektów z Gliwic. Jego autorami są architekci Barbara i Piotr Średniawa oraz inżynier Henryk Dziurok.
Ulica powstała w Średniowieczu, przecinając ówczesne przedmieście. Obecnego znaczenia nabrała w połowie XIX wieku, gdy Bytom przyłączono do linii kolejowej, a na jednym z jej końców wybudowano dwa dworce kolejowe (zob. Bytom (stacja kolejowa)). Od tego momentu pełni funkcję reprezentacyjną, w wyniku czego powstawały przy niej bogato zdobione kamienice mieszczące hotele, restauracje, kawiarnie i sklepy z różnych branż. Wszystkie budynki, prócz trzech kamienic znajdujących się na południowym końcu ulicy, zachowały się do dziś.