Wielki Poniedziałek
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Wielki Poniedziałek – w liturgii chrześcijańskiej drugi dzień Wielkiego Tygodnia, przypadający po Niedzieli Palmowej, rozpoczynającej oktawę obchodów Śmierci i Zmartwychwstania Jezusa Chrystusa[potrzebny przypis].
Według Ewangelii Marka Jezus w tym dniu rano przeklął drzewo figowe (Mk 11, 12-14). Następnie wszedł do świątyni i zaczął wypędzać sprzedających w niej kupców, sprowadzając na siebie gniew kapłanów. Wyrzucając kupców ze świątyni jerozolimskiej Jezus dokonał oczyszczenia tego miejsca, napominając "napisane jest – mój dom będzie domem modlitwy, a wy uczyniliście z niego jaskinię zbójców" (Mk 11, 15-18). Jest to okres żałoby i zadumy nad śmiercią i zmartwychwstaniem Jezusa.
W świątyniach rzymskokatolickich dominującym kolorem jest fioletowy[potrzebny przypis].
W tym dniu katolicy słyszą opis namaszczenia Jezusa w Betanii według Ewangelii Jana (J 12, 1-11) oraz proroctwo Izajasza o Słudze Bożym ofiarowanym za zbawienie świata (Iz 42, 1-7). W tym dniu msze święte są odprawiane normalnie[potrzebny przypis].