Województwo szczecińskie (1975–1998)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Województwo szczecińskie – województwo ze stolicą w Szczecinie, jedno z 49 istniejących w latach 1975–1998.
Ten artykuł dotyczy województwa szczecińskiego w latach 1975–1998. Zobacz też: województwo szczecińskie. |
| ||||
1975–1998 | ||||
Państwo | ||||
---|---|---|---|---|
Data powstania |
1 czerwca 1975 | |||
Data likwidacji |
31 grudnia 1998 | |||
Siedziba wojewody i sejmiku | ||||
Powierzchnia |
9982 km² | |||
Populacja (1998) • liczba ludności |
| |||
• gęstość |
99,7 os./km² | |||
Tablice rejestracyjne |
SZ, SC, SM | |||
Położenie na mapie Polski |
Po kolejnej reformie administracyjnej w 1975 r. obszar województwa szczecińskiego zmniejszył się do 9981 km² (5. miejsce według powierzchni na 49 województw). Ludność województwa w 1994 r. wynosiła 989 tys. mieszkańców.
W 1975 r. województwo szczecińskie objęło 29 miast i 59 gmin[1].
W 1998 r. szczecińskie było podzielone na 31 miast i 51 gmin. Graniczyło z 2 województwami: od wschodu z koszalińskim i od południa z gorzowskim oraz od zachodu z NRD do 1990 r., później z Niemcami. W czasie istnienia województwa prawa miejskie w 1984 r. odzyskały Międzyzdroje, a w 1990 r. otrzymało Golczewo.
Z gmin województwa szczecińskiego utworzono następujące powiaty województwa zachodniopomorskiego: goleniowski, gryficki, gryfiński, kamieński, łobeski, policki, pyrzycki, stargardzki oraz powiaty grodzkie Szczecin i Świnoujście.