Wojskowe Gubernatorstwo Warszawy (1920)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Wojskowe Gubernatorstwo Warszawy – organ administracji wojskowej II Rzeczypospolitej powołany rozkazem ministra spraw wojskowych generała Józefa Leśniewskiego 29 lipca 1920 roku podczas wojny polsko-bolszewickiej.
Resursa Obywatelska przy Krakowskim Przedmieściu – siedziba Wojskowego Gubernatorstwa Warszawy w sierpniu–wrześniu 1920 roku | |
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie |
29 lipca 1920 |
Rozformowanie |
28 września 1920 |
Dowódcy | |
Pierwszy |
generał podporucznik Franciszek Latinik |
Działania zbrojne | |
bitwa warszawska | |
Organizacja | |
Rodzaj sił zbrojnych | |
Podległość |
Z nadania Naczelnego Wodza Józefa Piłsudskiego funkcję Wojskowego Gubernatora Warszawy objął generał podporucznik Franciszek Latinik, równocześnie dowódca 1 Armii Wojska Polskiego broniącej przedpola Warszawy przed zbliżającą się ofensywą bolszewicką. Latinik sprawował funkcję Gubernatora przez cały okres bitwy warszawskiej i po jej zakończeniu.
Gubernator łączył obowiązki dowódcy wojskowego i zwierzchnika administracji cywilnej. Jego głównym zadaniem było ufortyfikowanie trójkąta Modlin – Zegrze – Warszawa przed nadejściem Armii Czerwonej, a także zaprowadzenie porządku i bezpieczeństwa publicznego oraz organizacja obrony w oblężonym mieście, kontrola ludności miasta i organizacja przydziału dla żołnierzy z rozbitych oddziałów, nadzór nad wysiedleniem ludności z podwarszawskich miejscowości zagrożonych nadejściem frontu, zorganizowanie dostaw żywności dla miasta, ustalenie maksymalnej ceny artykułów spożywczych w celu przeciwdziałania spekulacji, zapewnienie bezpieczeństwa na obszarach tyłowych frontu oraz przygotowanie ewakuacji instytucji wojskowych i cywilnych w przypadku załamania się obrony, a po bitwie nadzór nad pochowaniem poległych oraz nad usunięciem padliny znajdującej się na pobojowisku dla uniknięcia epidemii.
Najbliższymi współpracownikami Gubernatora byli jego zastępca – generał Henryk Minkiewicz; szef Sztabu Gubernatorstwa – pułkownik Leon Bobicki; szef Sztabu 1 Armii – major Jan Hempel; oraz osobiści adiutanci Gubernatora – porucznik Jerzy Potulicki i porucznik Aleksander Jacyna. Adiutanci Gubernatora mogli aresztować wszystkie podejrzane osoby niezależnie od ich stopnia wojskowego i zajmowanego stanowiska.
Przy Gubernatorze utworzono Komisariat Cywilny na czele z Antonim Żychlińskim. Gubernatorowi podlegało Dowództwo Okręgu Generalnego Warszawa.
Stanowisko Gubernatora zostało zniesione 28 września 1920 roku, równocześnie ze zniesieniem w Warszawie i powiatach przyległych stanu oblężenia, po pomyślnym dla strony polskiej rozstrzygnięciu bitwy warszawskiej.