Wysokościowiec
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Wysokościowiec – wysoki lub bardzo wysoki budynek. Istnieje wiele definicji tego terminu, znacznie odbiegające od siebie.
- według definicji zawartej w polskim prawie budowlanym budynek o wysokości większej niż 25 metrów to budynek wysoki, natomiast większy niż 55 metrów to wysokościowiec;
- według Emporis Data Committee, wysokościowiec to budynek mający przynajmniej 35 m (115 stóp) wysokości, podzielony regularnie na piętra;
- New Shorter Oxford English Dictionary określa go jako budynek mający wiele pięter
- według kodeksu prawnego stanu Massachusetts (USA), wysokościowiec to obiekt wyższy niż 20 metrów
- International Conference on Fire Safety in High-Rise Buildings nazwała wysokościowcem każdy budynek, którego wysokość znacząco wpływa na możliwość ewakuacji.
Termin ten można połączyć z przeznaczeniem budynku, by doprecyzować informację o nim – przykładowo mówimy wysokościowy budynek mieszkalny, wysokościowiec biurowo-usługowy, handlowo-rozrywkowy i tym podobne.
Warto zaznaczyć, iż wysokościowiec często mylnie utożsamia się z wieżowcem. Wysokościowiec to budynek o dużej wysokości, a wieżowiec to budynek w kształcie wieży (czyli o dużej różnicy między wysokością a rozmiarami podstawy). Wysokościowiec będzie więc wieżowcem tylko wtedy, gdy nie będzie miał zbyt dużej powierzchni zabudowy (w stosunku do swojej wysokości)[uwaga 1].