Zbrodnia (utwór)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Zbrodnia – utwór prozatorski Antoniego Langego wydany w 1907 w Warszawie. Składa się z trzech krótkich historii ogniskujących się wokół różnie pojmowanych aspektów zbrodni czy grzechu:
- Zbrodnia
- Mitologia
- Widłak
Autor | |||
---|---|---|---|
Typ utworu |
zbiór opowiadań | ||
Wydanie oryginalne | |||
Miejsce wydania | |||
Język | |||
Data wydania |
1907 | ||
Wydawca |
Druk Piotra Laskauera i Sp. | ||
|
Opowiadania przybierają postać prozy szkatułkowej, zaś narrator każdego z nich jest parte-parole samego autora. Utwór odpowiada na młodopolską modę na immoralizm, fascynację dewiacją[1]. Poeta nadaje ponadto swoim historiom subtelny posmak opowieści niesamowitych; rządzą się one jednak konwencją realizmu, z lekkim zarysowaniem problematyki społecznej.
Zbiór cechuje typowy dla Langego humor, erudycja i zachowanie dystansu względem opowiadanych historii. Oszczędność języka i zwartość konstrukcji utworu porównywana bywa do twórczości Guy de Maupassanta.
Zbrodnia wywarła wpływ na późniejszych autorów nurtu fantastyki grozy, tj.: Stefan Grabiński, Stanisław Baliński czy Jerzy Hulewicz.