Polscy laureaci Prix Italia w kategorii programów telewizyjnych
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
- Polscy laureaci międzynarodowego konkursu Prix Italia w kategorii programów telewizyjnych.
Więcej informacji Rok i miejsce, Tytuł produkcji ...
Rok i miejsce | Tytuł produkcji | Twórcy | Nagroda | Opis |
---|---|---|---|---|
1966, Palermo | Mistrz (ang. The Master[1][2]) |
|
Prix Italia for original dramatic programmes[1][2] (Prix Italia w kategorii „Dramat”) |
|
1968, Rzym | Dies Irae – Oratorium ob memoriam in perniciei castris in Oświęcim necatorum inexstinguibilem reddendam | Prix Italia for original musical programmes[1][2] (Prix Italia w kategorii „Program muzyczny”) |
||
1970, Florencja | Gry (ang. Games[1][2]) |
|
Prix Italia for original musical programmes[1][2] (Prix Italia w kategorii „Program muzyczny”) |
Telewizyjny film baletowy z choreografią Conrada Drzewieckiego, muzyką J.S. Bacha (Preludium c-moll, Aria z II suity D-dur) i Eugeniusza Rudnika (kolaż muzyki elektronicznej zrealizowany w Studiu Eksperymentalnym Polskiego Radia)[4][2]. |
1971, Wenecja | Pierwszy. Szósty (ang. The First, the Sixth[1][2]) |
Prize of the City of Venice for documentaries[1][2] (Nagroda Miasta Wenecji w kategorii „Dokument”) |
Film dokumentalny, w którym przedstawieni są laureaci VIII Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina: Garrick Ohlsson z USA (pierwsze miejsce) i Janusz Olejniczak z Polski (szóste miejsce)[6]. | |
1977, Wenecja | Życie codzienne (ang. Day to Day Life[1][2]) |
Prize of the Regione Veneto for Documentaries[1][2] (Nagroda Wenecji Euganejskiej w kategorii „Dokument”) |
Film dokumentalny z 1974 roku[7]. | |
1976, Bolonia | Urodzona (ang. Born[1][2]) |
|
Prize of the City of Bologna for Documentaries[1][2] (Nagroda Miasta Bolonii w kategorii „Dokument”) |
Krótkometrażowy film dokumentalny opisujący historię Brygidy Łacińskiej, która, poszukując swojej rodziny, zwróciła się o pomoc do telewizji[8]. |
1979, Lecce | Maailman paras paikka (ang. The Best Place in the World[1][2]) |
|
Prize of the Regione Puglia for Documentaries[1][2] (Nagroda Regionu Apulia w kategorii „Dokument”) | |
1981, Siena | Droga (ang. The Road[1][2]) |
|
RAI Prize for Drama[1][2] (Nagroda Radiotelevisione Italiana w kategorii „Dramat”) |
|
1989, Perugia | Defilada (ang. The Parade[1][2]) |
|
Willy de Luca Prize for Documentaries[1][2] (Nagroda im. Villy’ego de Luki w kategorii „Dokument”) |
|
1990, Palermo | Orkiestra (ang. The Orchestra[1][2]) |
|
Prix Italia for Arts[1][2] (Prix Italia za najwyższe wartości artystyczne) |
|
1991, Pesaro | Z Moskwy do Pietuszek z Wieniediktem Jerofiejewem (ang. From Moscow to Pietushki with Benny Yepofeev[10]) |
|
Prix Italia for Arts[1][2] (Prix Italia za najwyższe wartości artystyczne) |
Film biograficzny z 1990 roku o rosyjskim pisarzu, Wieniedikcie Jerofiejewie, z jego udziałem, próbujący odtworzyć realia poematu Moskwa – Pietuszki[10]. Twórcy przedstawili pasażerów pociągu i kolejne przystanki pokonywanej trasy[10]. |
2007, Werona | Lekcja muzyki (ang. The Music Lesson[1]) |
|
Prix Italia: Performing Arts – Documentary on Music and Arts[1] (Prix Italia w kategorii „Sztuki performatywne – dokument o muzyce i sztuce”) |
Krótkometrażowy film dokumentalny z 2006 roku, ukazujący sylwetkę pianisty i pedagoga, Tomasza Stroynowskiego[13]. Dokument ukazuje muzykę jako uniwersalny język umożliwiający komunikowanie się bez słów[12][13]. |
2010, Turyn | Lech Majewski – świat według Bruegla (ang. Lech Majewski – The World According to Bruegel)[14] |
Prix Italia: TV Documentary: Cultural and General Interest[1][14] (Prix Italia w kategorii dokumentu telewizyjnego) |
Film dokumentalny prezentujący pracę reżysera, Lecha Majewskiego, na planie filmu Młyn i krzyż[16] (z udziałem m.in. Charlotte Rampling, Rutgera Hauera i Michaela Yorka). Młyn i krzyż jest adaptacją książki Michaela Gibsona, poświęconej obrazowi Droga na Kalwarię pędzla Pietera Bruegla (starszego)[17]. Dokument Dagmary Drzazgi zagłębia się również w tajniki filozofii tego XVI-wiecznego artysty[16]. Film powstał w 2009 roku i trwa 45 minut[15]. | |
2011, Turyn | Czarnobyl. Cztery dni w kwietniu (ang. Chernobyl – Four Days in April[18]) |
|
Student’s Special Prize: TV Drama: TV Movies and Mini Series[18] (Specjalna Nagroda Jury Studenckiego w kategorii „Dramat telewizyjny: telewizyjne filmy i miniseriale”) |
Przedstawienie zrealizowane w ramach cyklu „Scena Faktu”. W roli Zbigniewa Jaworowskiego wystąpił Zbigniew Zamachowski. Zobacz hasło Czarnobyl. Cztery dni w kwietniu w Wikicytatach. |
2012, Turyn | Głęboka woda (ang. The Deep End[21]) |
|
Prix Italia: TV Drama: Series and Serials[21] (Prix Italia dla najlepszego serialu telewizyjnego[22]) |
|
2015, Turyn | Kabaret śmierci (ang. The Cabaret of Death[24]) |
|
Prix Italia: Performing Arts – Documentary on Music and Arts[24] (Prix Italia w kategorii „Sztuki performatywne – dokument o muzyce i sztuce”) |
|
2017, Mediolan | Ikona (ang. Icon[26][27]) |
|
Prix Italia: TV Documentary[26][27] (Prix Italia w kategorii „Dokument telewizyjny”[28]) |
Film dokumentalny.
|
2023, Bari | Pisklaki (ang. Fledglings[30][31]) |
|
Prix Italia: TV Documentary[30] (Prix Italia w kategorii „Dokument telewizyjny”[32]) |
Czarno-biały film dokumentalny[32]. |
Zamknij