قوم آینو (ژاپن)
From Wikipedia, the free encyclopedia
مردم آینو (به ژاپنی: アイヌ) قوم بومی جزیرهٔ بزرگ هوکایدو در شمال ژاپن و در جزایر کوریل، ساخالین و شبهجزیرهٔ کامچاتکا هستند. به احتمال زیاد امروزه بیش از ۱۵۰ هزار آینو باقی ماندهاست. البته آمار واقعی در دست نیست زیرا بسیاری از والدین برای جلوگیری از تبعیض نژادی نسبت به فرزندانشان در ژاپن، هویت آینوی ایشان را (حتی از خودشان) پنهان میکنند.[نیازمند منبع] واژهٔ آینو به معنای «انسان» است. امروزه آینوها نسبت به نام آینو دید ناخوشایندی دارند و برای نامیدن قوم خود واژهٔ «اوتاری» (به معنی رفیق در زبان آینو) را ترجیح میدهند. سرچشمهٔ تاریخی فرهنگ مردمان آینو ادغامی از فرهنگهای باستانی اوخاتسک و ساتسومون یکی از فرهنگهای باستانی ژاپن است.
گروهی از آینوها، سال ۱۹۰۲ | |
کل جمعیت | |
---|---|
آمار رسمی دولت ژاپن ۲۵٬۰۰۰ برخی آمار غیررسمی تا ۲۰۰٬۰۰۰. | |
مناطق با جمعیت چشمگیر | |
ژاپن | ۲۵٬۰۰۰–۲۰۰٬۰۰۰ |
روسیه | ۱۰۹–۱۰۰۰ سرزمین کامچاتکا: ۹۴–۹۰۰ |
زبانها | |
به لحاظ تاریخی زبان آینو ولی امروزه اغلب به زبان ژاپنی یا زبان روسی تکلم میکنند. | |
دین | |
بیدینی، جاندارانگاری، بوداگرایی ژاپنی، روحباوری، شینتو، مسیحیت، بودیسم، کلیسای ارتدکس روسی | |
قومیتهای وابسته | |
کامچادالها، مردمان جومون، اُخُتسکها، مردم ریوکیو، امیشی |
زبان آینوها با ژاپنی همریشه نیست ولی دادوستدهای زیادی با آن داشتهاست. همتباری زبان آینو با هیچ زبان دیگری ثابت نشده و بنابراین یکی از زبانهای پیوندی بهشمار میآید.
شواهد زبانشناختی و فرهنگی، در کنار ظاهر فیزیکی بخشی از جمعیت این کشور، احتمال چندگانه بودن خاستگاه مردم ژاپن و پیوند ژنتیکی با بومیان قارهٔ آمریکا را تقویت میکند. قوم آینو به انسانهای دورهٔ جومون شباهت بسیار دارد و گروهی که بعدها از طریق کشورهای آسیایی، به ویژه کره و چین، وارد خشکیهای ژاپن شدند و بخش عمدهٔ جمعیت این سرزمین را تشکیل میدهند، شبیه به نیاکان یایویی خود هستند.[1]