Hubert Gralka
polski lekkoatleta i trener lekkoatletyczny / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Hubert Gralka (ur. 15 września 1922 w Nowym Bytomiu, zm. 25 lipca 2013 w Braunlage[1]) – polski lekkoatleta, płotkarz i sprinter, później trener lekkoatletyczny.
Data i miejsce urodzenia | ||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | ||||||||||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||||||||
|
Był wicemistrzem Polski w biegu na 400 metrów przez płotki w 1951 oraz brązowym medalistą w biegu na 400 metrów w 1951 i w 1952 oraz w biegu na 400 metrów przez płotki w 1952[2].
W latach 1950-1952 wystąpił w sześciu meczach reprezentacji Polski (10 startów), bez zwycięstw indywidualnych[3]. Pracował przy organizacji w marcu 1975 roku w Katowicach halowych mistrzostw Europy[4].
Rekordy życiowe[1]:
- bieg na 200 metrów – 22,6 (1 lipca 1951, Katowice)
- bieg na 400 metrów – 49,8 (28 czerwca 1952, Kraków)
- bieg na 110 metrów przez płotki – 16,0 (24 maja 1952, Warszawa)
- bieg na 200 metrów przez płotki – 25,4 (12 lipca 1953, Wałcz)
- bieg na 400 metrów przez płotki – 55,9 (31 maja 1952, Lipsk)
Był początkowo zawodnikiem Zjednoczenia Zabrze, a w 1948 został jednym z czterech założycieli nowego klubu – Górnika Zabrze[1].
Już podczas wyczynowego uprawiania lekkoatletyki rozpoczął pracę trenera (w 1951). Był m.in. trenerem kadry olimpijskiej w biegu na 400 metrów przez płotki (1958-1962)[1]. Był również działaczem Górnika Zabrze, m.in. wiceprezesem tego klubu do spraw lekkoatletyki[5].
Opublikował książki Trening płotkarza (1962) i Biegi przez płotki (1964)[6].
Zmarł w Niemczech.