I powstanie śląskie
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
I powstanie śląskie – wystąpienie zbrojne zorganizowane przez Polską Organizację Wojskową Górnego Śląska mające na celu przyłączenie Górnego Śląska do Polski. Rozpoczęło się z rozkazu Maksymiliana Iksala lub osoby z kręgów dowódczych POW Górnego Śląska[5][6][7][8][9] wbrew woli rządu polskiego i Wojciecha Korfantego w północnej części powiatu pszczyńskiego[10] w nocy z 16 na 17 sierpnia 1919 r. i trwało do 24 sierpnia tego roku. Powstańcami niezadowolonymi z terroru i represji niemieckich dowodził Alfons Zgrzebniok. Powstanie objęło powiaty: katowicki, lubliniecki, pszczyński, rybnicki, tarnogórski oraz część raciborskiego. Zaangażowanie militarne od 14 lutego 1919 r. w wojnę z Rosją sowiecką na wschodzie Polski uniemożliwiło rządowi poparcie tego powstania. Dlatego zakończyło się ono przegraną i ucieczką powstańców przed represjami na teren Polski. W 1920 r. wybuchło II powstanie śląskie.
powstania śląskie | |||
Pomnik powstańców śląskich w Wodzisławiu Śląskim | |||
Czas |
16–24 sierpnia 1919 | ||
---|---|---|---|
Miejsce | |||
Przyczyna |
spór terytorialny pomiędzy Polską i Niemcami, | ||
Wynik |
przegrana powstańców | ||
Strony konfliktu | |||
| |||
Dowódcy | |||
| |||
Siły | |||
| |||
brak współrzędnych |