Onufry Kajetan Szembek
biskup i senator Księstwa Warszawskiego / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Onufry Kajetan Szembek herbu własnego (ur. 15 maja 1743 w Sawie - zm. 31 grudnia 1808[1] w Warszawie[2]) – biskup płocki od 1797, biskup tytularny Ptolemais i biskup koadiutor płocki w 1796[3], senator Księstwa Warszawskiego w 1808, archidiakon kapituły kolegiackiej św. Jana Chrzciciela w Warszawie w 1785 roku, kanonik warszawski w 1769 roku, kantor krakowskiej kapituły katedralnej od 1784 roku, kanonik krakowskiej kapituły katedralnej prebendy Rzerzawa w latach 1783-1784[4] i koadiutor opactwa trzemeszyńskiego[5].
Biskup, prezbiter | |||
| |||
Kraj działania | |||
---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia | |||
Data i miejsce śmierci | |||
Biskup płocki | |||
Okres sprawowania |
1797-1808 | ||
Wyznanie | |||
Kościół | |||
Prezbiterat |
25 marca 1769 | ||
Sakra biskupia |
27 czerwca 1796 | ||
Odznaczenia | |||
|
Data konsekracji |
27 czerwca 1796 | ||||
---|---|---|---|---|---|
Konsekrator |
nieznany | ||||
|
Syn pułkownika Pawła Szembeka. W 1794 odznaczony Orderem Orła Białego i Orderem Świętego Stanisława[6], a w 1796 pruskim Orderem Orła Czerwonego[7].
Pochowany zgodnie z ostatnią wolą w Kościele Świętego Krzyża w Pułtusku.