Pogrom w Ludmiłówce
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Pogrom w Ludmiłówce (listopad 1942 – luty 1943) – domniemany pogrom społeczności żydowskiej oraz żydowskich członków Gwardii Ludowej we wsi Ludmiłówka i jej okolicach w powiecie kraśnickim, popełniony przez komunistycznych partyzantów z Gwardii Ludowej, pod dowództwem Grzegorza Korczyńskiego (ps. „Grzegorz”). Zdaniem prawicowych historyków, zbrodnia miała charakter rabunkowy wobec ukrywających się Żydów, uciekinierów z okolicznych gett i byłych polskich żołnierzy kampanii wrześniowej pochodzenia żydowskiego. Wobec żydowskiej frakcji w GL zabójstwa te były formą wewnętrznej walki o władzę w środowisku Polskiej Partii Robotniczej. Łącznie miało zostać zamordowanych około 100 Żydów ukrywających się w okolicy, w większości kobiet i dzieci. Historycy ci powołują się w swoich pracach na zeznania pochodzące ze stalinowskiego procesu politycznego Korczyńskiego. On sam został uniewinniony na łamach destalinizacji, a Sąd Najwyższy uznał, że jego proces był prowadzony w sposób tendencyjny[1][2][3][4]. Część osób, które wcześniej obarczyły Korczyńskiego, stwierdziły, że zeznania zostały wymuszone biciem[5][6].
Grzegorz Korczyński, dowódca komunistycznych partyzantów z GL, rzekomo odpowiedzialny za morderstwa Żydów w Ludmiłówce | |
Państwo | |
---|---|
Miejsce | |
Data |
listopad 1942 – luty 1943 |
Typ ataku |
zabójstwo przez rozstrzelanie |
Sprawca |
inni partyzanci Gwardii Ludowej |
brak współrzędnych |