Zakład Karny Racibórz
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Zakład Karny w Raciborzu – zakład karny typu zamkniętego dla recydywistów penitencjarnych, z oddziałem terapeutycznym dla skazanych z niepsychotycznymi zaburzeniami psychicznymi bądź upośledzonych umysłowo. Posiada również oddziały dla tymczasowo aresztowanych oraz oddział dla osób pierwszy raz odbywających karę pozbawienia wolności zatrudnionych na zewnątrz.
Państwo | |
---|---|
Adres | |
Rodzaj |
zakład karny |
Jednostka nadrzędna |
OISW Katowice |
Przeznaczenie |
zamknięty, dla recydywistów |
Kierownictwo jednostki |
por. Grzegorz Skowronek[1] |
Pojemność |
812 więźniów[1] |
Data powstania |
1851[1] |
nr rej. A/1509/92 z 21.12.1992[4] | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Miejscowość | |||
Styl architektoniczny | |||
Rozpoczęcie budowy |
1843 | ||
Ukończenie budowy |
1851 | ||
50°04′54″N 18°12′50″E | |||
|
Raciborskie więzienie zaliczane jest do kategorii pierwszej, co oznacza że znajdują się w nim skazani zarówno na krótkotrwałe, jak i na najsurowsze kary pozbawienia wolności (włącznie z karą dożywotniego pozbawienia wolności).
Jako areszt śledczy obejmuje teren działania Prokuratur i Sądów w Raciborzu, Wodzisławiu Śląskim, Żorach, Rybniku z ośrodkiem zamiejscowym w Żorach, oraz zamiejscowy ośrodek Sądu Okręgowego w Gliwicach z siedzibą w Wodzisławiu Śląskim. Liczba osób zatrudnionych w zakładzie w 2008 r. wynosiła ponad 253 funkcjonariuszy oraz pracowników cywilnych[1]. Na początku 2009 r. zmniejszyła się ona do ok. 230 osób.
Średnia powierzchnia cel zakładu wynosi 7–8 m². Powierzchnia, jaką obejmuje to ponad 94 tys. m². Łączna powierzchnia cel mieszkalnych wynosi ponad 2600 m². W zakładzie zachował się m.in. ceglany detal architektoniczny[2].