Zbigniew Gugniewicz
bokser polski / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Zbigniew Gugniewicz (ur. 1 października 1936 w Cudzieniszkach w powiecie oszmiańskim, zm. 20 stycznia 2011 w Gdańsku) – polski bokser walczący w kategorii ciężkiej, medalista mistrzostw Europy.
Data i miejsce urodzenia |
1 października 1936 | ||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | |||||||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||
|
Zdobył brązowy medal na mistrzostwach Europy w 1961 w Belgradzie po zwycięstwie nad Emilem Svarickiem z Austrii i porażce w półfinale z późniejszym mistrzem Andriejem Abramowem z ZSRR[1]. Zajął 2. miejsce w Mistrzostwach Armii Zaprzyjaźnionych w 1963 w Łodzi po przegranej w finale z Wadimem Jemieljanowem[2].
Był mistrzem Polski w wadze ciężkiej w 1963[3], wicemistrzem w 1966[4] oraz brązowym medalistą w 1957 i 1959 [5].
W latach 1957-1963 czterokrotnie walczył w reprezentacji Polski, odnosząc 3 zwycięstwa[5].
Był zawodnikiem CWKS Bydgoszcz i Polonii Gdańsk[5].
Po zakończeniu kariery przez wiele lat był marynarzem[6], a później pracował w Stoczni Gdańskiej i w firmie ochroniarskiej[7].